Το έτος 1958 υπήρξε ένα κομβικό σημείο στην μεταπολεμική και μετεμφυλιακή ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Μόλις 9 χρόνια από το τέλος του Εμφυλίου, η χώρα προσπαθούσε να επουλώσει τις πληγές της Κατοχής και του Εμφυλίου. H ελληνική κοινωνία έκανε τα πρώτα -ασταθή- βήματά της στον μεταπολεμικό κόσμο, ο οποίος είχε εγκλωβιστεί στη δίνη του Ψυχρού Πολέμου και ζούσε με την αγωνία της πυρηνικής απειλής.

Ένας καθαρός λόγος και πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά αιτήματα προσπαθούσαν να αρθρωθούν, έστω σπασμωδικά, μέσα στο πλαίσιο μιας ασφυκτικά ελεγχόμενης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, κηδεμονευόμενης από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ και εκφραζόμενης από το αστικό κράτος και το Παλάτι.

Υπό τις συνθήκες αυτές, το αποτέλεσμα των εκλογών του 1958 υπήρξε ένας πολιτικός «σεισμός» που ταρακούνησε συθέμελα το εγχώριο πολιτικό σύστημα. Η Ευγενία Καβαλλάρη στο βιβλίο της «Οι Ιστορικές Εκλογές του 1958 & η Ημαθία» των Εκδόσεων Historical Quest χρησιμοποιεί το παράδειγμα του νομού αυτού για να εξάγει μια σειρά από χρήσιμα και επίκαιρα συμπεράσματα για την όχι και τόσο μακρινή περίοδο. Δημοσιεύματα εφημερίδων, έγγραφα κρατικών φορέων, πολιτικών κομμάτων και συνδικαλιστικών οργανώσεων, επιστολές, μια σχολαστική βιβλιογραφία και σημαντικό φωτογραφικό υλικό φωτίζουν πτυχές του ζητήματος με αποκαλυπτικό τρόπο.

Η εκλογική μάχη ήταν σκληρή και το εκλογικό αποτέλεσμα στην ίδια κατεύθυνση με το πανελλαδικό. Ο νομός Ημαθίας δεν έμεινε έξω από τις διαδικασίες αυτές. Το ιδιαίτερο όμως χαρακτηριστικό ήταν ότι για πρώτη φορά η Αριστερά (που εκφραζόταν τότε με «νόμιμο» τρόπο από την ΕΔΑ) εκλέγει βουλευτή στο νομό. Κάτι που επαναλήφθηκε μόλις το 1996 με την εκλογή βουλευτή από το χώρο του ΚΚΕ.

Όμως οι εκλογές αυτές αφύπνισαν το πολιτικό κατεστημένο, το οποίο έδρασε μεθοδικά και ακαριαία στο επόμενο διάστημα. Εννέα χρόνια αργότερα, και αφού είχε προηγηθεί η ανωμαλία της Αποστασίας και μια σειρά από άλλες μεθοδεύσεις, απάντησε με τον σκληρότερο τρόπο: την επιβολή της στυγνής στρατιωτικής δικτατορίας του Απρίλη του 1967.